Od zera do tysiąca - po turecku to łatwe !

W dzisiejszym wpisie będziemy uczyć się tureckich liczb. 
Po co? Z prostej przyczyny- na podstawie własnych doświadczeń kategorycznie stwierdzam, że przebywając w Turcji dłuższy czas można wspaniale obejść się bez mnóstwa słów, ale bez liczebników nie.




Pierwszym i najważniejszym z powodów, dla których musiałam szybko uczyć się tureckich liczb, były kwestie natury logistycznej. Tak, jak już wspominałam we wpisie o poruszaniu się po Ankarze (TUTAJ), Turcy w wielkich miastach postanowili ułatwić sobie życie i w wielu dzielnicach zamiast nazw nadali ulicom numery. Tym posunięciem faktycznie uporządkowali sobie mapy, skomplikowali za to codzienność obcokrajowcom, którzy zamiast prostych nazw do nauczenia mają cały szereg liczb (np. ja mieszkałam przy ulicy 396, a znajomi przy 287- zamówienie wspólnej taksówki i wytłumaczenie trasy kierowcy czasami graniczyło z cudem).


Nie muszę chyba dodawać, że kiedy już nauczyłam się podstawowych liczb, łatwiej funkcjonowało się na bazarach, w sklepach, w autobusach i wielu innych sytuacjach dnia codziennego. Nawet moje nieporadne dukanie odbierane było zawsze z dużą sympatią i budziło pozytywną reakcję Turków, ośmieliło mnie to zatem coraz bardziej. A ponieważ tureckie liczby to naprawdę żadna filozofia, spróbujcie także Wy!

Zaczynamy od standardowego pakietu 1-10, który będzie nam niezbędny podczas tworzenia bardziej skomplikowanych liczb:

0 - sıfır       (wym. syfyr)
1 - bir         (wym. bir)
2 - iki         (wym. iki)
3 - üç         (wym. ycz)
4 - dört      (wym. dyrt)
5 - beş       (wym. besz)
6 - altı       (wym. alty)
7 - yedi      (wym. jedi)
8 - sekiz     (wym. sekiz)
9 - dokuz   (wym. dokuz) 
10 - on       (wym. on)

Do utworzenia liczb "-naście" wystarczy nam 10 plus liczba końcowa, czyli:

11 - on bir
12 - on iki
13 - on üç
14 - on dört
15 - on beş
16 - on altı
17 - on yedi
18 - on sekiz
19 - on dokuz

Teraz mamy kolejne dziesiątki, na które nie mam niestety patentu, trzeba się ich po prostu nauczyć:

20 - yirmi        (wym. jirmi)
30 - otuz          (wym. otuz)
40 - kırk          (wym. kyrk)
50 - elli           (wym. elli)
60 - altmış      (wym. altmysz)
70 - yetmiş     (wym. jetmisz)
80 - seksen     (wym. seksen)
90 - doksan     (wym. doksan)

Komponowanie liczb pośrednich jest znowu banalnie proste, wystarczy skleić odpowiednią dziesiątkę i liczbę końcową, na przykład:

25, czyli 20 i 5 - yirmi beş
47, czyli 40 i 7 - kırk yedi
86, czyli 80 i 6 - seksen altı

Następny stopnień wtajemniczenia to kolejne setki. Wystarczy poznać tutaj liczbę "100", a potem z przodu dodawać kolejne jej wielokrotności, czyli:

100 - yüz
200 - iki yüz
300 - üç yüz
400 - dört yüz
500 - beş yüz
600 - altı yüz
700 - yedi yüz
800 - sekiz yüz
900 - dokuz yüz

Liczby pośrednie to ponownie prosta kombinacja odpowiedniej setki +  dziesiątki + liczby końcowej, na przykład:

131, czyli 100 i 30 i 1 - yüz otuz bir
658, czyli 6 setek i 50 i 8 - altı yüz elli sekiz
999, czyli 9 setek i 90 i 9 - dokuz yüz doksan dokuz

I tym sposobem dochodzimy do 1000, czyli "bin".  

Proste, prawda? 

A dzięki temu filmikowi poćwiczyć możecie prawidłową wymowę :